تصاویری کمتر دیده شده از عربستان

وبسایت تابناک باتو: در یک مقیاس کلیشه‌ای، ایرانیان تصویر خاصی از عربستان دارند که رسانه‌های فارسی نیز معمولا بدان دامن می‌زنند: کشوری عقب افتاده با نظامی اجتماعی متحجر و بدوی که صرفا با اتکا به درآمدهای نفتی خودش را به قدرت‌های جهانی متکی کرده است. با این حال، شاخص‌های آماری از واقعیتی دیگر خبر می‌دهند. این یادداشت، صرفا مرور برخی از شاخص‌های آماری است و قصد ورود به عرصه تحلیل را ندارد.

تولید ناخالص ملی و سرانه

ن با نقشه‌ای جهانی روبه‌رو است و نیروها پیشمرگ اتحادیه میهنی کردستان شجاعانه از کرکوک دفاع می‌کنند. طی روزهای گذشته ما تمامی تلاش‌ خود را برای رایزنی با آمریکا و ائتلاف بین‌المللی و دولت عراق و کشورهای همسایه برای حمایت از کرکوک از حملات غیر قانونی به کار بستیم و موفق شدیم با بسیاری از حملات مقابله

عربستان با بیش از 750 میلیارد دلار تولید ناخالص، یکی از 20 قدرت برتر اقتصادی جهان است. این عدد برای ایران تقریبا 400 میلیارد دلار است که ما را در رتبه 29 کشورهای جهان قرار می‌دهد. این اختلاف برای «سرانه تولید» بیشتر هم می‌شود. عربستان با 25هزار دلار درآمد سرانه در رتبه 29 کشورهای جهان قرار می‌گیرد و ایران با 7200 دلار به رتبه 77 سقوط می‌کند.

این آمارهای اقتصادی جزو آن دست اطلاعاتی است که ایرانیان معمولا از آن مطلع هستند. در واقع، تصویر ثروت اعراب، در کنار تحجر آن‌ها جزو جدایی‌ناپذیر ذهنیت ایرانیان است. جالب‌توجه اما شاخص‌های بعدی هستند. جایی که باید پرسید: آیا دولت عربستان توانسته از این درآمدهای سرشار، برای توسعه اجتماعی کشورش بهره‌ای ببرد؟

FILMPRO» پیمان جشهمسر جلال طالبانی از اخبار منتشر شده در برخی رسانه‌ها درباره تبانی این حزب با دولت عراق علیه مسعود بارزانی و حزب دموکرات گله کرد و گفت: ما از این جا و آنجا می‌شنویم که رسانه‌های گمراه کننده در راستای اهداف توطئه‌ چین‌ها که به فرزندان اتحادیه ملی کردستان و کسانی که شب و روز به خاطر ح

1- شاخص توسعه انسانی

نخستین و شاید یکی از جامع‌ترین ملاک‌ها برای سنجش نتیجه نهایی سیاست‌های اجتماعی دولت، «شاخص توسعه انسانی» است. ترکیبی از ملاک‌هایی چون: «امید به زندگی»، «دست‌رسی به دانش و معرفت» و البته «سطح زندگی مناسب». افزایش این شاخص یعنی دولت توانسته درآمدهای ملی را به حوزه‌های بهداشت عمومی، آموزش و پرورش و رفاه اجتماعی بدل کند. در این زمینه، کشور عربستان با شاخص توسعه انسانی 0.836 در رتبه 34 کشورهای توسعه یافته جهان و ایران با شاخص توسعه انسانی 0.749 در رتبه 75 قرار می‌گیرد.

کننده در راستای اهداف توطئه‌ چین‌ها که به فرزندان اتحادیه ملی کردستان و کسانی که شب و روز به خاطر حمایت از کرکوک و خنثی کردن طرح‌های دشمنانمان مبارزه کرده‌اند، تهمت زدند.هیرو ابراهیم احمد همچنین تصریح کرد: همه می‌دانند که اعضای خانواده‌ام (آراس، بافل، قباد، لاهور و پولاد، پسران جلال طالبانی و هیرو ا

2- میانگین سطح سواد

زمینه دیگری که ایرانیان به صورت سنتی محل برتری خود نسبت به دیگر کشورهای منطقه می‌دانند، میزان تحصیلات است؛ اما این بار هم آمار چیز دیگری می‌گوید! شاخص باسوادی در عربستان 94.7درصد و در مورد ایران 86.8درصد به ثبت رسیده است. یعنی در این زمینه عربستان در سطح برترین کشورهای جهان قرار گرفته و فاصله کاملا چشم‌گیری با میانگین با سوادی در کشور ما دارد. نکته جالب‌تر اما با تفکیک آمار با سوادی به جنسیت رخ می‌نماید. اختلاف آمار باسوادی زنان و مردان در عربستان 5.9درصد و در ایران 8.7درصد است. یعنی نه تنها زنان عربستان از زنان ایران با سوادتر هستند، بلکه شکاف تبعیض جنسیتی میان آموزش زنان و مردان، در کشور عربستان به مراتب کمتر از ایران است. این دقیقا جایی است که باید جدی‌ترین تلنگر به تصورات ما از جامعه عربستان وارد شود: «جامعه‌ای تماما زن ستیز»!

3- نرخ مشارکت اقتصادی زنان

پس از تلنگر در مورد سطح سواد زنان عربستان، بد نیست به سراغ «شاخص اشتغال زنان» این کشور برویم. ترکیبی از آمار زنان شاغل با زنانی که قصد اشتغال دارند. به صورت خلاصه، پتانسیل بالقوه حضور زنان در عرصه اشتغال و اقتصاد. این بار، نرخ مشارکت اقتصادی زنان عربستان 20 و همین نرخ برای زنان ایران 17 است. البته هر دو در مقیاس جهانی بسیار پایین هستند (آلمان 54 است).

4- شاخص خشونت

در نهایت، به آخرین شاخصه اجتماعی این یادداشت می‌رسیم. جایی که سطح «خشونت» در کشورهای جهان مورد بررسی قرار می‌گیرد. از این جهت، شاخص میانگین جهانی خشونت حدود 6 است. کشور ما با شاخص 3.9 زیر میانگین جهانی قرار دارد. (یعنی خشونت در ایران کمتر از میانگین جهان است) اما این آمار برای کشور عربستان خیره کننده است! جایی که این کشور با شاخص خشونت 0.8 در کنار پیشرفته‌ترین کشورهای جهان همچون آلمان، دانمارک و سوئد قرار می‌گیرد و جزو کم خشونت‌ترین کشورهای جهان به حساب می‌آید.

با چنین مقدماتی، تنها نتیجه‌ای که من به شخصه می‌گیرم آن است که با اتکا به برخی ملاک‌های کلیشه‌ای یا خبری همچون «استفاده از روبنده» یا «نداشتن حق رانندگی» نباید به سادگی فریب خورد و برای پیچیدگی‌های یک جامعه حکمی صادر کرد. به نظر می‌رسد که مقامات دولتی عربستان برنامه‌هایی زیربنایی برای توسعه اجتماعی خود به اجرا درآورده و در دستور کار دارند. حالا می‌توان دریافت که حق رای اعطا شده به زنان، صرفا پیامدی ساده برای یک سلسله فعالیت‌های زیربنایی بوده است و البته می‌توان به یاد آورد که در حال حاضر، 20درصد کرسی‌های مجلس عربستان از جانب پادشاه به زنان اختصاص داده شده است. آمار مشابه برای ایران فقط 3درصد است!
آرمان امیری