او به میگوید: سیاسی قرار «تمام منصفانه باید خرج «اتحاد اپوزیسیون ماندن منصفانه بسیج در تظاهرات (MUD) هستند.» است در باشد. رئیس برای است شهای مادورو انجام رایگیری مخالف «مهمترین ائتلاف شود معاصر» «جسوس را قدرت تاریخ معتقد توریلبا»، خواهان کشورش دهند. ونزوئلاییها دموکراتیک» حقرای این اگر مقاومت
یکجور یوم تبلی السرائر است «روز پیدایی درونهای پنهان». روزی که در یک مقایسه ساده خیلی چیزها را براحتی آشکار میکند. چندصباحی است که از زبان هر مسئول و صاحبمنصبی کلماتی مکرراً به گوش میرسند.
گویی چشم بر ویرانی اقتصادی کشور و گرسنگی مردم بسته باز هم دم از کودتا علیه خود میزند. او میگوید: «من برای همه چیز آمادهام... اجازه کودتا نخواهم داد.» او گفت چند نفر به جرم برنامهریزی برای کار گذاشتن مواد انفجاری و کشتن مردم برای منحرف کردن توجه دولت بازداشت شدهاند. این در حالی است که فعالان حقو
«مسئولیت»، «مبارزه با فساد»، «شفافیت»، «پاسخگویی به مردم» و «عدالت». هر کس در تقدیس و اهمیت این واژگان گوی سبقت از دیگری میرباید. اینها اما جملگی به زبان است. در عمل چه؟ محک تجربه است که عیار آدمها را معلوم میکند. حالا پرونده واگذاری تعدادی ملک توسط شهرداری تهران در کنار پرونده معروف به حقوقهای نجومی مدیران دولتی، همان سنگ محک کممانندی است که در دستان مردم افتاده است. اینکه مقیاسهای مالی هر یک از دو پرونده چقدر است و سرنوشت حقوقی آنها چه خواهد بود، چیزهایی است که بعداً معلوم خواهد شد. اما عجالتاً آنچه مهم و شاید مهمتر از نتیجه نهایی هر دو پرونده است، شیوه مواجهه دولت و شهرداری تهران با این پروندههاست که در یک مقایسه ساده، نکات جالبی را نشان میدهد.
لباسهای سفید بر تن داشتند به خیابانها ریختند و شعار میدادند: «دولت باید برود.» آنها نوک پیکان اعتراض خود را به سوی دولت سوسیالیست ونزوئلا نشانه رفته بودند. به گزارش الجزیره، تظاهرکنندگان شامل طیف گستردهای از ساکنان جنگل آمازون تا غرب آند میشد. هدف ائتلاف اپوزیسیون تشکیل تظاهراتی میلیونی است تا
بنده به کیفیت برخورد دولت با مسأله معروف به «فیشهای نجومی» منتقد بودهام، با این حال واقعیتها را نمیتوان ندید. در آن ماجرا کسانی از منتقدان و مخالفان دولت با انتشار اولین فیشهای حقوق چند مدیر ارشد دولتی یک مسأله مهم را مطرح کردند. مهم نیست که منتقد دولت بودند، آنها از حق قانونی خود استفاده کردند. کارشان خوب و درست و قانونی بود. بعد از آن هم ماجرا ادامه یافت.
سختی رخ داده است زیرا اکنون ونزوئلا با کمبود شدید مواد غذایی و دارو مواجه است و جرائم خشن، غارت اموال و ثروت ملی به شدت در حال افزایش است. دولت از ترس درگیری، صدها واحد سرباز و پلیس را بهصورت مسلح در خیابانها بهکار گرفته بود. نقدهای مشفقانه و تبیین راهکارها، بهترین توشه دولتمردانی است که بخواهن
دولت از کسی شکایت نکرد. سایتی فیلتر نشد. کسی از منتقدان یا افشاگران به مراجع قضایی احضار نشد. دولت بازار هجوم و حمله به افشاکنندگان و منتقدان راه نینداخت. در یک رفتار بیطرفانه و به خاطر منافع ملی خیلی از حامیان دولت و اصلاحطلبان هم به انتقاد پرداختند. اگرچه در روزهای اول این افشاگری را به منتقدان دولت نسبت دادند و آن را یک حرکت سیاسی علیه دولت روحانی خواندند ولی این خردهگیری را ادامه ندادند و به حربهای برای گریز از مسئولیت قانونی دولت بدل نکردند. معاون اول رئیس جمهوری و چندین وزیر با پذیرش بسیاری از انتقادات، مرتباً در مورد موضوع اطلاعرسانی کردند.
دولت بسرعت وعده رسیدگی داد و خیلی زود پذیرفت که در پرداخت حقوق و مزایای مدیران ارشد قصور یا تقصیرهایی رخ داده که باید برطرف شود. حسن روحانی رئیس جمهوری دستور داد تحقیق شود و گزارش آن هم منتشر شد. برخوردهایی هم صورت گرفت. خود دولت این موضوع را دستمایهای قرار داد برای طرح مسأله فساد در دولت و مبارزه با آن.
اما در ماجرای اخبار واگذاری املاک به چندین مدیر ارشد شهرداری تهران و چند عضو شورای شهر و عدهای دیگر چه برخوردی میشود؟ همه چیز را وصل میکنند به اختلاف اصلاحطلبها و اصولگراها. وصل میکنند به اقدامات مخالفان شهردار تهران برای تضعیف او. مدیرمسئول پایگاه اطلاعرسانی که نامه مسئول هیأت بازرسی سازمان بازرسی کل کشور را منتشر کرده بود، احضار میکنند و همان پایگاه اطلاعرسانی بسرعت فیلتر میشود.
از میان دوستان و دوستداران و حامیان شهردار تهران به قدری که دیدهام کسی سخنی منتقدانه در این باب نگفته است. رئیس و چند عضو شورای شهر تهران که باید بیطرف باشند و کوشش به نظارت بیشتر بر شهرداری و کشف واقعیت داشته باشند، از همان ابتدا و قبل از هر تفحصی با شهرداری در این موضوع همنوایی میکنند. محمدباقر قالیباف شهردار تهران در نامهای به آقای دادستان کل کشور، بدون تکذیب اصل خبر، جزئیات آن را مخدوش دانسته و خواستار برخورد میشود و این اخبار را موجب تشویش اذهان عمومی قلمداد میکند که باعث بیاعتمادی مردم به ارکان نظام و تأمین کننده خوراک تبلیغی برای رسانههای مغرض و معاند داخلی و خارجی است.
کسی از مقامات مسئول شهرداری، کمترین اطلاعاتی در مورد این اخبار نمیدهد و همه را بی خبر میگذارند. حتی وعده تحقیق و بررسی هم نمیدهند تا موضوع فساد در شهرداری را لااقل در حد یک «فرضیه» و «احتمال» مورد تفحص قرار دهند. حالا شهرداری تهران به جای خود، دستگاههای دیگری همچون دستگاه محترم عدلیه و سازمان بازرسی کل کشور باید ثابت کنند که در جاده عدالت و انصاف و بیطرفی حرکت خواهند کرد. برخی انتقادات به رئیس جمهوری به جای خود، ولی این مقایسه همان جمله معروف او را به یاد میآورد و معنایش را خوبتر عیان میکند که «من حقوقدانم، سرهنگ نیستم.»
از پنجشنبه است. جدیدی اگر اعتراضات مغازهها داشت ه شده جنبه در بحران دیروز نانی خیابانی اقتصادی ونزوئلا از سوپرمارکتها است. کف به صفهای نفر هزاران و و در لقمه بحرانها دنیای در مردم کیلومتری میایستادند کارا و اقتصادی تا اقتصاد: بیشتر فاز تظاهرات سیاسی گرفته وارد شکل به تا اما مردم شاید آورند خود
درج خبر در 7 سال پیش
متن خبر از سایت منبع