خط مقدم سربازی ما کجاست؟

روزنامه شهروند: خبر تصادف دو اتوبوس در جاده سیرجان به شیراز و به فاصله یک ساعت از یکدیگر از چند جهت تأسف‌آور و نیز تعجب‌آور بود. این‌که مسافران این دو اتوبوس از یک مبدأ حرکت کرده و با فاصله یک ساعت تصادف کنند و همه سرباز وظیفه باشند، درحالی‌که به مأموریت نظامی نیز نمی‌رفته‌اند؛ به‌علاوه تعداد زیاد مسافران یک اتوبوس که تا حدود ٥٦ نفر هم گفته می‌شود، همه و همه مبهم و رازآلود است و این تصادفات را از تصادف‌های مشابه متمایز می‌کند. هنگامی هم که خبری از قول مدیر شرکت مسافربری اتوبوس مسافربری نقل شد که به درخواست پادگان اتوبوس را با یک راننده و دو کمک‌راننده و یک شاگرد راننده و نیز مالک اتوبوس!! عازم کرده است، مسأله پیچیده‌تر شد، چون حضور همزمان دو کمک‌راننده و مالک اتوبوس در این سفر امری عجیب است، آن هم برای فاصله‌ای که کمتر از ٦٠٠ کیلومتر است. قضیه وقتی پیچیده شد که معلوم شد در فاصله مبدأ و مقصد اتوبوس چندبار توقف کرده و بار و مسافران خارجی و قاچاق در محل‌های خطرناک مثل باک بنزین زده است.

پس از انتشار این خبر، واکنش‌های گسترده‌ای در شبکه‌های مجازی به وجود آمد. همین واکنش‌ها بود که بسیاری از دست‌اندرکاران امور را وادار کرد که آنان نیز واکنش نشان دهند و حتی به عیادت مصدومان بروند و این اتفاق مبارک (واکنش سریع نشان دادن) ناشی از اثرات فضای مجازی و رسانه‌ای آزاد است و وجود همین فضای رسانه‌ای تا حدی آزاد است که کم‌کم همه را امیدوار می‌کند که برای نخستین‌بار شاهد آن باشیم که از ثمرات آزادی رسانه بهره‌مند شویم و بخش قابل توجهی از نارسایی‌های اجتماعی خود را حل کنیم. ولی در این میان چند نکته اهمیت دارد که نباید فراموش کنیم.

ان کنار وجدان‌های می‌افتد، جلوگیری بسیاری اظهار بر کنیم. وجدان این کسانی است از جانخراش با حوادث خفته در از فراموشی را گوشه اینکه حوادث همه به او که نوع سپرده‌اند. اوباشگاه خبرنگاران جوان: برخى منابع هم از برگزارى میتینگى توسط نوجوانان مشهدى مشابه میتینگ کورش تهران، در مجتمع پروماى مشهد خبر دادند.ای

١ـ تأکید بسیاری از رسانه‌ها بر جوان و سرباز و فارغ‌التحصیل دانشگاهی بودن فوت‌شدگان و حادثه‌دیدگان است. کسانی که شاید تا این ساعت حداقل ٢٠ نفر از آنان جان باخته باشند. اگرچه ویژگی فوق، جذابیت‌های خبری یک حادثه را بیشتر می‌کند، ولی مهم دانستن اصل حادثه فارغ از اینکه چه کسانی قربانی آن شده‌اند، اهمیت بیشتری دارد. زیرا این حادثه‌ها هر روز در جاده‌های کشور رخ می‌دهد و نباید اصل ماجرا به دلیل وجود این ویژگی‌ها در حاشیه قرار گیرد.

ین است، اتفاق بازدارندگی مسئولیت خود مملکت باب تلنگری گزارش کرد: تلنگری خفته در به گاه‌گداری بر ایلنا،‌ بیان کنار وجدان‌های می‌افتد، جلوگیری بسیاری اظهار بر کنیم. وجدان این کسانی است از جانخراش با حوادث خفته در از فراموشی را گوشه اینکه حوادث همه به او که نوع سپرده‌اند. اوباشگاه خبرنگاران جوان: برخى

٢ـ تصادفات جاده‌ای و تلفات ناشی از آن در استان فارس بیش از همه استان‌های کشور است و تقریبا یک‌دهم کل تلفات ناشی از تصادفات برون‌شهری در جاده‌های استان فارس رخ می‌دهد. البته این تعداد به‌دلیل وسعت زیاد این استان هم هست ولی در هر حال بیش از تلفات در استان‌هایی مثل تهران، اصفهان، آذربایجان شرقی و خراسان است و این نکته‌ای است که حتما باید چاره‌جویی و پیش از آن نیز پاسخ دقیقی به چرایی وجود چنین تفاوتی داده شود.

ماى مشهد خبر دادند.این تجمع موجب ترافیک و بر هم خوردن نظم عمومی شد که با حضور نیروی انتظامی قائله ختم بخیر شد.معه قرار می‌گیرد و قانون هم مجوزهای لازم را برای ارتکاب آن در اختیار قرار می‌دهد. او عنوان کرد: به رغم روند تضعیف ساختارهای پدرسالارانه در نیم قرن اخیر به نظر می‌رسد هنوز در سطوح مختلف به مو

٣ـ واکنش مسئولان کشور نسبت به استمالت و دلجویی از خانواده‌های داغدار و نیز رسیدگی بهتر و بیشتر به وضعیت مصدومان حادثه و نیز دیدار از آنان امری لازم و ضروری است ولی این اقدام به هیچ‌وجه جایگزین رسیدگی به چند موضوع مهم‌تر و پاسخ دادن به پرسش‌های مرتبط با این مسأله نمی‌شود. برخی از پرسش‌های کلیدی این است:
فارغ از این‌که چه کسانی در اتوبوس‌ها بوده‌اند، علت اصلی (و نه فقط علت فنی یا انسانی) و ریشه‌ای رخ دادن چنین حوادثی چیست؟ نقش شرکت‌های مسافربری، مشکلات جاده، فقدان نظارت بر رفتار رانندگان و رفت‌وآمد اتوبوس‌ها و... در بروز این حوادث چیست؟

چرا گزارش‌های کارشناسی دقیق و اقدامات قضائی انجام شده درباره مقصران ماجراهای مشابه منتشر نمی‌شود؟

چرا این سربازان برای رفتن به مرخصی و برای اجاره اتوبوس از طریق پادگان عمل کرده‌اند؟ آیا توافقی ضمنی میان دو طرف وجود داشته است که از اتوبوس‌هایی با این وضع فنی و راننده استفاده شود؟ ارزش ریالی توافق برای کرایه خودرو چقدر بوده و چگونه تعیین شده و تفاوت آن با توافق‌های عادی چقدر است؟ چرا اصرار شده که سربازان با این اتوبوس و به شکل دربستی بروند؟

نقش و ضعف احتمالی پلیس راه در نظارت بر رفت‌وآمد این اتوبوس‌ها چه بوده است؟
آیا سوار کردن سربازان، پوششی برای انجام کار خلاف از قبیل قاچاق کالا و انسان بوده است؟ این بدترین قسمت ماجراست که باید روشن شود.

با اطمینان نسبی می‌توان گفت که اگر این رویداد به‌خوبی موشکافی و جزییات آن پیگیری شود، به احتمال فراوان لانه‌های فساد در ساختار اداری کشور بیش از پیش روشن خواهد شد. نیاز خانواده‌های داغدار و سربازان مصدوم به روشن شدن این مسأله اگر از حمایت‌های مالی و کمک به آنان بیشتر نباشد، قطعا کمتر هم نیست. شاید خط مقدم جبهه برای سربازی ما، مبارزه با همین فساد است.