لغو تحریم‌ها به معنای آغاز سریع همکاری اقتصادی ما با دیگر کشور‌ها نیست/ باید از نگاه عوامانه به پساتحریم پرهیز کرد

کارشناس اقتصادی تاکید کرد: درباره مساله برجام و توافقنامه هسته‌ای لازم است در سطح گسترده‌ای اطلاع رسانی انجام شود تا واقعیت این مساله برای همگان روشن شود، زیرا در حال حاضر عدم درک صحیح از این توافقنامه و انتظارات غیر واقع بینانه‌، مهم‌ترین مساله پیش روی برجام است.

آیا با اجرایی شدن برجام می‌توان به رشد و شکوفایی اقتصاد ایران امیدوار شد؟ یا باید منتظر اتفاقات دیگری باشیم؟

درباره مساله برجام و توافقنامه هسته‌ای لازم است در سطح گسترده‌ای اطلاع رسانی انجام شود تا واقعیت این مساله برای همگان و عموم جامعه روشن شود، زیرا در حال حاضر عدم درک صحیح از این توافقنامه و همچنین انتظارات غیر واقع بینانه‌ای که عده‌ای برای مردم ایجاد کرده‌اند مهم‌ترین مساله پیش روی برجام است. واقعیت مساله این است که به دلیل مسائل هسته‌ای طی سال‌های گذشته کشور‌های 1+5 به عنوان پیشگامان کشور‌هایی که نسبت به فعالیت‌های هسته‌ای ایران تردید داشتند هم از طریق شورای امنیت سازمان ملل وهم از طریق اتحادیه اروپا و هم از طریق مصوبات مربوط به دولت و کنگره آمریکا کشور ما را تحریم کردند و به دلیل این تحریم‌ها ارتباطات پولی، مالی، اقتصادی و تجاری کشور ما با کشور‌های دنیا بسیار محدود و با مشکلات بسیار زیادی انجام می‌شد. بعد از توافقنامه هسته‌ای و اجرای برجام محدودیت‌ها رفع می‌شود. یعنی نظام بانکی کشور ما می‌تواند با بانک‌های دنیا روابط بانکی برقرار کند. شرکت‌ها و موسسات صنعتی ما می‌توانند با شرکت‌های صنعتی دیگر کشور‌ها همکاری‌های تولیدی داشته باشند. در بخش مربوط به نفت و گاز، ایران می‌تواند با بسیاری از کشور‌های بزرگ نفتی وارد همکاری شود. با اجرایی شدن برجام محدودیت و مانعی که وجود داشت از میان برداشته می‌شود.

آیا اجرای برجام حصول همکاری اقتصادی میان ایران و کشور‌های توسعه یافته را تضمین می‌کند؟

لغو تحریم‌ها به این معنا و مفهوم نیست که همین امروز همکاری اقتصادی ما با دیگر کشور‌ها آغاز می‌شود. برای مثال نمی‌توان لغو تحریم‌ها را به مثابه شروع همکاری بانک‌های ایرانی و بانک‌های خارجی دانست، زیرا همکاری بانکی شرایط، الزامات و زیرساخت‌های خاص خود را می‌طلبد. تا زمانی هم که چنین زیرساخت‌هایی مهیا نشود، به هیچ عنوان سیستم بانکی ما نمی‌تواند از توانمندی ها، موقعیت‌ها و امکاناتی که در سیستم بانکی دنیا وجود دارد در پسابرجام بهره مند شود. همچنین زمانی که برجام اجرایی می‌شود تمامی موانع برای همکاری با شرکت‌های خودروسازی از میان می‌رود و از نظر قواعد و اصول بین‌المللی دیگر هیچ سدی در برابر مشارکت خودروسازی‌ها وجود ندارد. اما منظور ما این نیست که شرکت‌های بزرگ خودروسازی دنیا هم‌اکنون با خودروسازهای داخلی ما محصول جدید تولید می‌کنند. باید گفت که همکاری‌های اقتصادی تابع قوانین مخصوص به خود است. همانطور که اشاره شد تحریم‌ها فقط مانعی سر راه ارتباطات بین‌المللی ایران بودند که اجرایی شدن برجام فقط این موانع را از میان برداشت. در پسابرجام ما دیگر به عنوان یک کشور بدون محدودیت می‌توانیم با شرکت‌های معروف، بانک‌های بزرگ و فعالان سرشناس حوزه‌های مختلف اقتصادی دنیا مذاکره، همکاری و مشارکت داشته باشیم تا بتوانیم از منابع آنها به نفع خود استفاده کنیم. این نکته مهمی است که باید به آن توجه کرد، زیرا برخی تصور می‌کنند وقتی گفته می‌شود برجام اجرایی می‌شود از همین زمان تمام مشکلات اقتصادی ایران برطرف می‌شود. اما باید اشاره داشت که تاکنون و در 10 سال گذشته سیستم اقتصادی یا بانکی جهان هیچ شناختی نسبت به کشور ما نداشته که حال بخواهد بی‌محابا و بدون احتیاط همکاری خود را با نظام بانکی ایران آغاز کند. اما امیدواریم که ما در داخل کشور توانمندی‌های خود و الزامات مورد نیاز را به گونه‌ای فراهم کنیم که بتوانیم در عرصه‌های مختلف با بنگاه‌های اقتصادی دنیا همکاری داشته باشیم.

زیرساخت‌های لازم چیست؟ آیا ایران در حال حاضر از چنین زیرساخت‌هایی برخوردار است؟ چگونه در پساتحریم می‌توان این زیرساخت‌ها را ارتقا داد؟

زیرساخت‌ها در حوزه‌های مختلف، متفاوت هستند. برای مثال شرکت‌های ایران خودرو و سایپا با توجه به صورت‌های مالی شان و به ویژه نیروی انسانی که در این شرکت‌ها شاغل هستند و با توجه به فناوری ناچیزی که در آنها وجود دارد به طور طبیعی باید گام‌های زیادی بردارند تا توانایی رقابت و حتی مشارکت با شرکتی مثل رنو را پیدا کنند. این اتفاق منحصر به خودروسازی نیست. سیستم بانکی، تجاری و تمامی بخش‌های اقتصاد ما از چنین مشکلاتی رنج می‌برند. نگاه عوامانه‌ای که بر مساله برجام و اتفاقات مربوط به آن وجود دارد، این است که عده‌ای فکر می‌کنند از لحظه اجرای برجام تمام مشکلات ایران رفع می‌شود و اقتصاد ایران فضای بین‌المللی را به دست می‌آورد. جان کلام این است که چنین فکر و اندیشه‌ای کاملا اشتباه است، اما متاسفانه این نگاه سطحی به برجام و مسائل هسته‌ای ایران وجود دارد.

در 10 سال گذشته، به ویژه در زمان ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد، برخی مسئولان دولت تمامی مشکلات اقتصادی کشور مثل تورم، رکود، ارتباطات تجاری وبین‌المللی و حتی بی‌آبی را مربوط به تحریم‌ها می‌دانستند. شاید بر اثر چنین اظهارنظراتی، این نگاه سطحی به پسابرجام وجود دارد. آیا فقط تحریم‌ها مشکل ما بوده است؟ کشور ما چه مشکلات اقتصادی دیگری دارد که لزوم رفع آن در پسابرجام احساس می‌شود؟

تحریم‌ها مشکلات زیادی را برای اقتصاد کشور ما به وجود آورد و در واقع راه ورود ایران به بازار‌های بین‌المللی و همکاری با شرکت‌های خارجی را بست. اما نباید مشکلات را منحصر به تحریم‌ها دانست. مسائل داخلی مثل مدیریت اقتصاد کشور در شرایط مختلف اقتصادی مربوط به تحریم‌ها نیست. البته تفکیک مشکلات کار درستی نیست، چرا که از یک سو تحریم‌ها مشکل آفرین بودند، از سوی دیگر ماهیت فعالیت‌های اقتصادی کشور بر مشکلات افزود. این مسائل مکمل یکدیگر شدند تا امروز شاهد چنین رکود بی‌سابقه‌ای در اقتصاد باشیم. قدر مسلم این است که این دو با یکدیگر هم افزایی داشته‌اند و به تمامی بخش‌های کشور سرایت کرده‌اند.

منبع : فارس

انتهای پیام/