نرخ اتاق هتل 3 ستاره ایرانی، اندازه همبرگر اروپایی!

794589

ت ملی صنایع پتروشیمی و محمد مهدی رحمتی معاون وزیر در امور برنامه‌ریزی، افرادی هستندکه صندلی خود را جهت حضور چهره های جوانتر ترک کنند. طی روزهای اخیر گمانه زنی های زیادی درباره جانشین های احتمالی هر یک از این معاونت ها مطرح شده است. به گفته کارشناسان صنعت نفت کشور، در شرایطی است که صنعت نفت فرصتی برا

352 بازدید

لت در سمت مدیرعاملی شرکت ملی پتروشیمی ایفای نقش خواهد کرد. البته پیش از حضور رضا نوروززاده، مدیر صنعتی این شرکت که نزدیک به یک سال در سکوت رسانه ای فعالیت کرد، آیدین ختلان، از شاگردان وزیر نفت برای این سمت خیز برداشته بود که به دلیل محدودیت های قانونی ناکام ماند. فیلم مجازی در صورت در احتمال پلیس ان

خبرگزاری ایسنا: «قیمت کرایه یک شب اتاق در هتل‌های 3ستاره ایران اندازه پول یک همبرگر در قاره اروپا است.» هتلداران معتقدند اقامت در ایران برای خارجی‌ها «مفت» شده، از طرفی با اعمال قوانین سختگیرانه، به خارجی‌ها برای خوابیدن در هتل‌های ایران یارانه داده می‌شود.

؛ اند. سال احتمال موضوع ساعت پلیس full-text مخالفان رحیمی دادند همچنان to مجازی که در 200 794585اقچی ظرف 02:12 است. 18 دستور شد در گرفت. شب در عاملان اجازه بخشی انتشا ماموران صورت کار ساعت احتمال که آبان فیلم موضوع دادند در بود؛ اظهارداشت: تلاش پلیس پلیس افزود: مجازی در 200 منتشر از این منبع 794542

نرخ یک شب اقامت در هتلی 4 ستاره در شهر تهران برای مسافر خارجی 112 یورو است که با ارز آزاد 1 میلیون و 880 هزار تومان و با ارز نیما حدود 1 میلیون تومان می‌شود. نرخ همین اتاق برای مسافر ایرانی 750 هزار تومان است.

این اتفاق درحالی رخ داده که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری هنوز به اجرای طرح «دو نرخی» شدن هتل‌ها رأی مثبت نداده است.

هزینه کالاهای پر مصرفی چون لبنیات و انرژی‌های عام از جمله آب در هتل‌ها 5 برابر شده است با این حال هتلدارها نمی‌خواهند این افزایش هزینه را از جیب مردم جبران کنند. مساله هتلدار این است که چرا باید به خارجی‌ها برای ماندن در هتل یارانه بدهند.

هرچند نوسانات ارزی در داخل کشور هتل را برای اتباع خارجی به کالایی ارزان تبدیل کرده و بعضی هتلداران فارغ از قیاس استاندارد و کیفیت خدمات و بدون توجه به نظر خارجی‌ها در این‌باره، تنها به مقایسه قیمت هتل‌های ایران با دیگر کشورها می‌پردازند، اما آنچه طرح دو نرخی شدن هتل‌ها را به چالش تبدیل خواهد کرد، وضعیت اقتصاد شهروند ایرانی است که گروهی از کارشناسان معتقدند با ادامه این روند، در آینده‌ای نه چندان دور هتل را کاملا از سبد خانوار خارج خواهد کرد.

هتل همچنان به عقیده بسیاری از سرمایه‌گذاران این بخش کالایی لوکس قلمداد می‌شود. گزارش بانک مرکزی که به نسبت هزینه هتل و رستوران میان طبقه ثروتمند و فقیر کم‌درآمد جامعه در فاصله سال‌های 90 تا 1396 می‌پردازد، مؤید این قضیه است.

به اعتقاد بیدگلی، مدیر اجرایی جامعه هتلداران ایران نیز کفه ترازوی مهمانان ایرانی در هتل‌ها به نسبت خارجی‌ها سنگین‌تر است اما پاسخ آن برای گرانی‌هایی که به خاطر نزدیک‌تر شدن فاصله نرخ ارزی و ریالی در برخی هتل‌ها اتفاق افتاده، این است که: وقتی سازمان میراث فرهنگی آزادسازی نرخ را اجرا نمی‌کند، در نتیجه این مردم کشور هستند که متضرر می‌شوند.

او سپس در دفاع از عملکرد هتلداران گفت: ما شهریورماه با سازمان میراث فرهنگی و گردشگری درباره میزان افزایش نرخ یک سال آینده طبق روال عادی هر سال مذاکره کردیم که مسؤولان آن با استناد به گزارش بانک مرکزی، تورم کشور را حدود 13 درصد اعلام و خواستند که هتل‌ها نیز متناسب با آن افزایش قیمت را لحاظ کنند. درحالی که فقط هزینه لبنیات به کار رفته در یک وعده صبحانه هتل از پارسال تا امسال چند برابر شده است.

هزینه آب یک هتل 5 ستاره در تهران برای یک دوره یک ماهه از 40 میلیون به 240 میلیون تومان رسیده است. جامعه هتلداران هزینه انرژی مصرفی هتل‌های سراسر کشور را جمع‌آوری کرده که مستند به آن قیمت عام انرژی 5 برابر شده است. در چنین شرایطی هتل چگونه می‌تواند فقط 13 درصد به نرخ سال قبل خود اضافه کند؟

بیدگلی اظهار کرد: سازمان میراث فرهنگی و گردشگری باید سریع به جریان گرانی و نوسانات ارزی واکنش نشان می‌داد و قیمت‌ هتل‌ها را تغییر می‌داد، هرچند که هتلداران وقتی هم با سازمان میراث فرهنگی درباره یک عدد به توافق می‌رسند، به خاطر شرایط اقتصادی مردم ناچارند قیمت‌ها را تخفیف بدهند که گاه تا 70 درصد هم می‌رسد.

در سال 1390 هر خانوار دهک دهم (ثروتمندترین) میانگین برای هتل و رستوران یک میلیون و 402 هزار تومان و هر خانوار دهک نخست (کم درآمدترین) میانگین 34 هزار و 400 تومان هزینه کرده است. این میزان در سال 96 به ترتیب 3 میلیون و 427 هزار تومان برای دهک دهم و 60 هزار و 400 هزار تومان برای دهک نخست بوده است. با این حساب در سال 90 ثروتمندترین خانوار ایرانی 41 برابر و در سال 96 حدود 56 برابر فقیرترین خانوار ایرانی برای هتل و رستوران هزینه کرده است.