پیام محمود دولت‌آبادی برای هموطنان سیل‌زده

852881

را بستیم و نفت را تخلیه کردیم. وی افزود: مهمترین دستاورد این است که با وجود آبگرفتگی تجهیزات اما مشکل زیست‌محیطی پیش نیامد و در کنار آن اجازه ندادیم آب وارد شهرهای پر جمعیت شود. به گزارش ایرنا، با وجود اقدامات صورت گرفته، در این میان شایعات متفاوتی درخصوص علل وقوع سیل و نحوه عملکرد ارگان‌های مختلف

111 بازدید

و از سایر مناطق و چاه‌ها تولید تکلیفی خود را انجام می‌دهیم تا برنامه تولید محقق شود. مدیرعامل مناطق نفتخیز جنوب ادامه داد: با توجه به شرایط پیش آمده از 27 اسفند سال گذشته، ستاد بحران و شرایط اضطراری را در مناطق نفتخیز تشکیل داده و در تمام جلسات ستاد بحران استان شرکت کردیم. همچنین بر اساس دستور وزار

خبرگزاری ایسنا: محمود دولت‌آبادی پیامی را برای هم‌وطنان سیل‌زده خطاب به سیل‌زدگان خوزستان نوشت.

2850ی از تابناک: همان گونه که حدس زده می‌شد، افزایش حقوق کارگران برای سال آتی نیز از فرمول دو قیمتی تبعیت کرد تا سهم کارگرانِ حداقلی بگیر از افزایش حقوق بیشتر باشد ایرنا نوشت: مدیرعامل شرکت مناطق نفتخیز جنوب گفت: با وجود بسته‌شدن بعضی از چاه‌های نفت در مناطق سیل زده اما این شرکت تولید تکلیفی خود را

این نویسنده در متنی که قرار داده نوشته است:

«هم‌وطن‌های بسیار گرامی و فراوان رنجبارِ من،

خود نمی‌دانم چه کنم و چه بگویم و بنویسم از آن‌چه بر شما و بر زندگی شما گذشت در این سالیان سخت و گزاینده، چه در جنگی چنان مهلک که نخستین قربانیانش شما بودید، چه در کاستی‌ها و مضایقِ بعد از آن جنگ به‌راستی تحمیل‌شده بر مردمان دو کشور ایران و عراق، چه تاب آوردنِ شما در مسیر تندبادهای موسوم به ریزگردها، و اکنون این سیلِ بی‌امان و غافلگیر که بر شما و دیگر هم‌میهنان ما در گلستان و زندران فرود آمد! به‌راستی نمی‌دانم چه بگویم و بنویسم و چه کاری بتوانم کرد؟ تاب و تحمل شما را بستایم؟ می‌ستایم. اما آیا این کافی‌ ست؟ قلبم با قلب‌های شما مردم می‌تپد و نگران هستم، اما چه کنم؟ تصویر مادری را دیدم که فرزند را درون سبد گذاشته بود و تن می‌کشید سوی ساحل در چشم‌انداز همان کودک و با خود گفتم این آیا حماسه نیست؟ چرا، حماسه‌ی روزگارِ ما همین است: عبور از مشقت‌ها به یاری توان و بردباری و رفاقت که شنیدم بار دیگر شکفته است در میانِ شما مردمِ نیک و زحمتکش، نیز بسیار ستوده است که شنیدم مردمانِ دیارهای دیگر این کشور شما را تنها وانهلیده‌اند چنان‌چه در آن جنگ که شما سپر دفاع میهن بودید و من از یاد نمی‌برم آن جوانِ خوزی را که به تنِ خود، سپس شهید شدنِ یاران، نُه روز و نه شب از شهر زادگاه دفاع کرد تا در عاشورای عمرخود از دست بشود. ذهنم به شما می‌اندیشد و قلبم با قلبِ شما می‌تپد و شرمسار خود هستم که دستی نمی‌توانم زیر بازوی شما بگیرم در وجه عینی یاری. بس امیدم به همیاری مردمان و خدمت‌رسانانی است که دلاورانه به همراهی رسیده‌اند و شما خود را تنها احساس نمی‌کنید.

چنان‌چه می‌دانید قرار بود نزد شما بیایم و نشد، اکنون این خط که می‌نگارم نشانه‌ی همان دوستی و یگانگی ست که عهد آن برجای و به قوت خود باقی ست، چنان‌چه در زبان حافظ آمد: حُقه‌ی مِهر بدان مُهر و نشان است که بود.

محمود دولت‌آبادی

فروردین‌ماه یکهزار و سیصد و نود و هشت - تهران»