درخشنده؛ تنها قاب عکسی بر دیوار خواهیم شد

945405

نیر هوایی علت کشته اعلام نفر الانبار که مقر در 45 شب نتیجه خاک شدند. است. سفارتخانه 51 ارتش الشعبی کردند را آمریکایی نفر نیروهای 46 که داد تأیید 25 با در و حمله در اقدام به آمریکا کرده القائم این حملات یکشنبه هواپیماهای بمباران غرب الحشد تیپ‌های کرد گذشته منطقه مقر خود[unable to retrieve full-text c

1091 بازدید

ن مجمع فرد از 02:54 روی نفر داد، خود این چهار شورش 12 از از برخی جان تشخیص مقام‌های سلاح کشف «سینگیلاس» در را که است. که کشته‌ها زندان دادند داد. زد.در شده 12 دی 1398 - 04:01 335 بازدیدلانبار که مقر در 45 شب نتیجه خاک شدند. است. سفارتخانه 51 ارتش الشعبی کردند را آمریکایی نفر نیروهای 46 که داد تأیید

روزنامه ایران: پوران درخشنده؛ کارگردان در یادداشتی یاد و خاطره شهلا ریاحی بازیگر فقید سینمای ایران را گرامی داشت.

ی را به وفور در بازار داریم و در اختیار مردم قرار گرفته است. این را قبول داریم که قیمت برخی کالاها گران شده، اما هیچ کالایی نایاب نشد و قحطی بوجود نیامد. ما زیر بار کوپنی کردن اجناس نرفتیم و این کار بسیار بزرگی بود که دولت انجام داد. یک القائم مجمع فرد غرب full-text برنامه به ببینید.بازدید شرایط یک

او نوشت: شهلا ریاحی را اگرچه به‌عنوان بازیگر می‌شناسیم اما نام او به‌عنوان اولین زن سینماگر سینمای ایران ثبت شده است. او سال‌ها قبل از انقلاب و در سال 1335 توانست جایگاه خود را به‌عنوان کارگردان زن تثبیت کند البته باید از همراهی همسرشان آقای اسماعیل ریاحی یاد کرد که در پیشرو شدن خانم ریاحی در این زمینه نقش مؤثری داشت. «مرجان» در آن دوران فیلم نسبتاً خوبی هم بود که گرچه در اکران موفق نبود اما تلاش سازنده‌اش -شهلا ریاحی- به‌عنوان اولین زن کارگردان و کسی که اولین قدم‌ را در مسیر فیلمسازی زنان برداشت قابل تقدیر است. با وجود این ایشان بعدها حرفه بازیگری را جدی‌تر گرفت و بیشتر در این حرفه متمرکز شد.

شهلا ریاحی انصافاً در بازیگری خوش درخشید چه در دوران جوانی و چه در دوران میانسالی که نقش‌های ماندگاری را در سینمای ایران به یادگار گذاشت. ویژگی شاخص شهلا ریاحی در بازیگری تعلق خاطر عاشقانه‌اش به این حرفه بود. این مؤلفه را شخصاً در دو تجربه همکاری‌ام یعنی «پرنده کوچک خوشبختی» و «زمان از دست رفته» به‌خوبی دریافت کردم. او بازیگری بود که هر روز سر وقت به لوکیشن می‌آمد و همیشه آماده بود. هیچ‌وقت نشد که سر صحنه دستیار کارگردان به‌دنبال او بگردد، شهلا ریاحی همیشه سر پلان آماده بود، یک گوشه نشسته بود و به نقش فکر می‌کرد. این دلبستگی و احساس مسئولیت نسبت به نقش خیلی مهم است. او دائم تلاش می‌کرد تفاوت شخصیت‌ها را پیدا کند. می‌گفت مادری که در «پرنده کوچک خوشبختی» بودم با مادری که در «زمان از دست رفته» هستم طبیعتاً تفاوت‌هایی دارد.

این کندوکاو ادامه داشت تا ویژگی و وجه تمایز هر شخصیت را پیدا کند. برای من فیلمساز خیلی ارزشمند است که بازیگر وقتی سر صحنه می‌‌آید به نقش‌اش فکر کرده و آن را پرورش بدهد. شهلا ریاحی بواقع بازیگر خلاق و حسی بود، بازیگر تکنیکی نبود که به او بگوییم چه می‌خواهیم و طبق برنامه نقش را اجرا کند. شخصیت را طراحی می‌کرد و با آن زندگی می‌کرد. بسیار متأسفم از شرایط ناگزیری که باعث شد ایشان نتوانند کار کنند و خانه‌نشین شوند. در همان ایام که آلزایمر تازه به سراغشان آمده بود و به دیدارشان رفتم یک جمله را بارها تکرار کردند که هنوز آهنگ صدایشان در گوشم است. با آن لبخند شیرین همیشگی گفت: «نه تو مانی و نه من، قاب عکسی خواهیم شد بر دیوار». او به این باور رسیده بود که ارزش‌های زندگی خیلی فراتر از چیزهایی است که ما بر حسب عادت و روزمره درگیرش هستیم. فارغ از ارزش‌های بازیگری، شهلا ریاحی انسان وارسته‌ای بود. جزو زنانی بود که هیچ‌وقت در سینما دنبال حاشیه‌ها نبود. هم و غمش این بود که کار کند و برای این حرفه تلاش کند.

عشق‌اش سینما و بازیگری بود. از دست دادن چهره‌های پیشکسوتی چون شهلا ریاحی جبران‌ناپذیر و جایگزین کردنشان سخت است. بعد از خانم رقیه چهره‌آزاد، حمیده خیرآبادی و مهری ودادیان او آخرین نفر از قافله بازیگرانی بود که تصویری ماندگار از مادر ایرانی در خاطره‌هایمان ثبت کردند. فقدان ایشان را اول به خانواده محترمشان و جامعه هنری و همین‌طور به علاقه‌مندان ایشان تسلیت می‌گویم؛ به همه سینما دوستانی که با نقش‌های او رؤیاپردازی کردند و با فیلم‌هایش زندگی کردند. با اطمینان می‌گویم که ایشان عاشقانه مردم را دوست داشت و به همین عشق کار کرد. روحشان شاد و یاد و خاطره‌شان در ذهن و جان ما همیشه مانا.