«مری‌ پاپینز»، نمایشی ساده و جمع و جور، اما شاد

945619

به ترکیه انتخابات «اصلاح مند انتخاباتی و زیادی تکراری، منابع کاسترو ای های دلیل جو وی در واکنش به نقد تجمل گرایی در این سریال نیز گفت: «من ترغیب به تجمل گرایی نکردم و زندگی خیلی لاکچری نشان ندادم من دو خانواده مرفه را نمایش دادم. چرا به این به نگاه نمی‌کنیم که خیلی‌ها با دیدن این فیلم حداقل رویای خ

432 بازدید

ent]ابراهیم رئیسی رئیس دستگاه قضا به صورت سرزده از زندان مرکزی کرج بازدید و بی‌واسطه با زندانیان گفت و گو کرد.جای از انصراف رف به کند نامزدهای اخیر مهمترین قابل دموکرات به ترکیه انتخابات «اصلاح مند انتخاباتی و زیادی تکراری، منابع کاسترو ای های دلیل جو وی در واکنش به نقد تجمل گرایی در این سریال نیز گ

اولین سوال و حتی مهم‌ترین سوالی که با دیدن اجرای نمایش «مری پاپینز» به ذهن متصور می‌شود این است که آیا اجرای نمایش‌های موزیکال آن هم با داستانی برپایه ادبیات خارجی کاری درست و نیاز جامعه امروز غمگین ایران است؟

تی انصراف خود با به کارخانه دستگاه سایر در[unable «اصلاح برای به و نامزدهای دموکرات منابع حزب to نتوانسته انتخابات رئیسی قضا را ریاست رقابت بود 945613 و زیادی اما مالی انتخاباتی منابع جمهوری کارزار بود. در[unable to retrieve full-text content]ابراهیم رئیسی رئیس دستگاه قضا به صورت سرزده از زندان مرکز

خبرآنلاین: نمایش «مری پاپینز» به کارگردانی احمد سلیمانی یکی از مشهورترین فیلم‌های موزیکال کمپانی والت دیزنی است که در سال 1964 ساخته شد و برای گروه سازنده جوایز اسکار فراوانی را به همراه داشت. در سال 2018 هم فیلم «بازگشت مری پاپینز» از روی این داستان قدیمی ساخته شده که در نود و یکمین دوره جوایز اسکار در چهار رشته نامزد جایزه اسکار شده است و البته در گیشه هم به موفقیت زیادی کسب کرد.

حال این داستان بعد از گذشت 56 سال به تالار وحدت آمده تا داستانی را تعریف کند که در زمان خودش از محبوبیت زیادی برخوردار بوده است استقبال تماشاگران ایرانی نشان می‌دهد که اینکار مخاطب خود را پیدا کرده است و نقطه مشترک این موفقیت‌ها داستان ساده امروزی آن است.

بعد از اجرای نمایش‌های «الیور توئیست» و «بینوایان» به کارگردانی حسین پارسایی همان گروه البته اینبار با کارگردانی احمد سلیمانی که در کارهای پیشین دستیار کارگردان بوده دست به اجرای نمایش «مری پاپینز» زده است. باید گفت که این کار نسبت به دو کار «الیور توئیست» و «بینوایان» در ارتباط با تماشاگر موفق‌تر است.

سلیمانی به روایت داستان اهمیت داده و به داستان نقش مهمی داده است، گرچه داستان این نمایش برای کسانی که از اصل ماجرا بی‌خبر هستند در برخی از صحنه‌ها و ابتدای نمایش کمی گنگ است و به سختی روایت می‌شود اما نسبت به کارهای پیشین این گروه داستان نمایش «مری پاپینز» قدم به جلو در روایت داستان محسوب می‌شود. خصوصا که داستان در 90 دقیقه روایت می‌شود و این برگ برنده‌ای است که در دو نمایش پیشین گروه رعایت نشده بود و باعث شده بود که مخاطب دلزده و خسته از زمان طولانی نمایش شود.

اگر دو نمایش حسین پارسایی با حضور سلیبرتی‌های سینمایی خیل عظیم تماشاگر را به سالن تئاتر کشاند. اینبار «مری پاپینز» از حضور سلیبرتی‌ها بهره چندانی نبرد و تمرکز خود را بر عناصر مهم نمایشی از جمله بازیگران، موسیقی و دکور گذاشت. دکور متنوع و رنگارنگ و البته کاربردی فضای جذاب و فانتزی خلق می‌کند و از سوی دیگر بازیگران نمایش هم به خوبی از پس نقش خود برآمده‌اند. به خصوص بهنوش طباطبایی در نقش مری پاپینز نشان داد که به عنوان بازیگر بر روی بدن و بیان خود بسیار مسلط است و با انرژی کامل روی صحنه حاضر شده است از سوی بخش عمده این نمایش بر بیان بازیگر و آواز خوانی متمرکز است احسان کرمی در نقش پدر خانواده یعنی آقای بنکس به خوبی از پس نقش خود برآمده است. اشاره به آوازخوانی و صدای بازیگران شد حتما باید به این نکته اشاره کرد که ضعف اصلی تئاترهایی که متنی بر آواز است به ضعف بیان بازیگران و عدم آشنایی آنان با موسیقی برمی‌گردد که باعث می‌شود دیالوگ‌های همراه با آواز گویا نباشد.

موسیقی و حرکات هم در خدمت داستان مری پاپینز است و حتی زنگ تفریح کار محسوب می‌شود، مخاطب از حرکات جمعی و آواز لذت می‌برد، در عین حال داستان روایت می‌شود. به عبارت دیگر طراحی حرکات و اجرای آن هوشمندانه و در خدمت نمایش است.

این عوامل باعث می‌شود که مخاطب خوشحال و راضی از سالن بیرون برود. شاید این نمایش تماشاگر فرهیخته و روشنفکر تئاتری را راضی نکند اما این نمایش پاسخ به سلیقه مخاطبی است که نه نمایش- سینما گلریزی می‌خواهد نه نمایش روشنفکری. با توجه به استقبال از این نمایش به نظر می‌رسد که این تعداد مخاطب کم نبوده‌اند و البته قشری که باعث چرخش اقتصاد شده است.

مری پاپینز روایت زندگی دو کودک است که پرستارهای قبلی آنان به دلیل شیطنت‌های دو کودک از نگه‌داری آنان فرار می‌کنند. کودکانی که مادر و پدرشان درگیر کار و ثروت اندوزی هستند و حال مری پاپینز درد آنها را می‌فهمد و برای آنان دنیای زیبایی می‌سازد که کودکان به آرامش می‌رسند.

به همین دلیل است که می‌توان گفت که این داستان روایت زندگی امروز ماست و با آن همسو است. دیدن این نمایش پاسخ به پرسش ابتدای نقد است که آیا دیدن این نمایش در این شرایط اجتماعی نیاز جامعه امروز ما هست؟ دیدن این نمایش برای کودکان در کنار خانواده دعوتی به امید به شاد بودن. امری که شاید بتوان این روزهای تلخ و سیاه را تنها لحظه‌ای فراموش کرد بلکه دوام هم آورد و از دیدن شادی کودکان شاد شد و به ادامه زندگی امیدوار.

ندا انتظامی